In the last decades of agricultural intensification, species diversity has been largely ignored. However, in nutrient-poor grasslands, plant diversity has been shown to correlate with increased primary production. If such positive productivity effects also apply to agricultural grasslands, resource-use efficiency could be improved. To investigate whether other grassland species and diverse grassland mixtures could be more productive and nutrient efficient, a grassland on a shallow sandy soil in the south of the Netherlands was sown in April 2009 with seven non-leguminous grassland mixtures at three levels of N-fertilization (total N = 80, 200 and 320 kg ha-1). Overyielding was significant, but unrelated to fertilization level: 8.0% overyielding for mixtures with two functional groups of grassland species and 14.4% for mixtures with three functional groups. Transgressive overyielding was not apparent; the DP mixture, containing only one functional group and dominated by the tall growing Dactylis glomerata, was equally productive as the more diverse mixtures. The results suggest that more digestible species can be included in the mixture without reducing maximum biomass production. Sward quality of diverse grassland mixtures remained better, having fewer invading species and more surface covered by sown species.
In de laatste decennia van de intensivering van de landbouw is de soortenrijkdom grotendeels genegeerd. Het is echter aangetoond dat in voedselarme graslanden de diversiteit aan plantensooren correleert met verhoogde primaire productie. Indien dergelijke positieve productiviteitseffecten ook van toepassing zouden zijn op agrarische graslanden, zou de efficiëntie van het gebruik van voedingsstoffen worden verbeterd. Om te onderzoeken of andere graslandsoorten en gevarieerde graslandmengsels productiever en efficiënter in hetgebruik van voedingsstoffen kunnen worden, werd een grasland op een ondiepe zandige bodem in het zuiden van Nederland ingezaaid in april 2009 met zeven niet-vlinderbloemige grasland mengsels op drie niveaus van N-bemesting (totaal N = 80 , 200 en 320 kg ha-1). De meeropbrengst was significant, maar onafhankelijk van bemestingsniveau: 8,0% meeropbrengst voor mengsels met twee functionele groepen van grasland soorten en 14,4% voor mengsels met drie functionele groepen. Er kon geen transgressieve meeropbrengst aangetoond worden. Het DP mengsel, met slechts één functionele groep en gedomineerd door de hooggroeiende Dactylis glomerata, was even productief als de meer gevarieerde mengsels. De resultaten suggereren dat er meer verteerbare soorten in het mengsel kunnen worden opgenomen zonder dat de maximale biomassaproductie afneemt. De zodekwaliteit van gevarieerde graslandmengsels bleef beter, met minder binnendringende soorten en meer oppervlak bedekt door de gezaaide soorten.